сряда, 28 декември 2011 г.

Когато порасне

Питат го какъв ще стане,
когато порасне.
Той не мисли за това.
Вече знае.
Винаги е знаел.
Ще стана бездомник, мамо.
Може ли?
Ще бъде много хубаво.
По цял ден ще се разхождам,
ще опознавам хората,
хората и гълъбите по тротоарите,
ще бъда свободен.
Нека, мамо,
нека стана бездомник.
Може, нали?
Ще бъда щастлив.
Обещавам!